Merhaba.
Sana sürekli "susman gerektiğini", "uyum sağlaman gerektiğini" veya "bizim geleneklerimize uymadığını" söyleyen sesler... Bunlar sadece birer düşünce, mutlak gerçekler değil.
Bir toplumun, bir ailenin veya siyasetin sana dayattığı kalıplara sığmıyor olman, senin "bozuk" olduğun anlamına gelmez. Tam tersine. Belki de sen, değişimin sesisin.
Ben Slovakya'dan, Avrupa'nın kalbinden yazıyorum. Biliyorum, Türkiye Doğu ile Batı arasında sıkışmış durumda. Ama şunu bilmelisin: Düşünmek suç değildir. Sevmek suç değildir.
Avrupa'da ve modern dünyada, kimse inançları, yaşam tarzı veya kimi sevdiği için yargılanmaz. Eğer kendini kapana kısılmış hissediyorsan, bil ki sorun sende değil. Sorun, seni küçük bir kutuya hapsetmeye çalışan sistemde.
Sana "edepli olmanı", "susmanı" veya "kahkaha atmamanı" söyleyenlere inanma. Senin hayatın, senin bedenin, senin kararın.
Birilerinin namusu veya mülkü değilsin. Sen özgür bir bireysin. İstanbul Sözleşmesi kağıt üzerinde gitmiş olsa bile, senin yaşama ve özgür olma hakkın evrenseldir. Korkma.
Gökkuşağını yasaklayabilirler ama kalbini yasaklayamazlar. Sevdiğin kişi senin cinsiyetinden olabilir. Bu bir hastalık değil, bu bir suç değil. Bu sadece sevgidir. Ve sevgi her zaman nefretten daha güçlüdür.
Amacım seni "düzeltmek" değil. Amacım, kendi içindeki gücü bulmana yardım etmek. O korkutucu düşünceleri, sanata, yazıya veya güce dönüştürebilirsin.
Boğuluyor gibi mi hissediyorsun? Çıkış yolu var.
Buraya tıkla (İlk Yardım) →